تصادفات جاده‌ای، پنجمین عامل مرگ و میر در ایران
بر اساس آخرین گزارش سازمان بهداشت جهانی در سال 2017، پس از عواملی از جمله بیماری های قلبی و سکته که پرچم دار مرگ و میر در ایران هستند، تصادفات جاده ای با بیش از 22 هزار قربانی در سال که حدود 7 درصد تمامی مرگ و میرها در ایران است، پنجمین علت تلفات جانی در ایران به شمار می آید.
مهم‌ترین عوامل بروز تصادفات جاده‌ای کدام‌اند؟
تحقیقات نشان می دهد که به صورت عمده سه عامل انسان، جاده و وسیله نقلیه منابع اصلی تصادفات جاده ای بوده و در مجموع تمامی تحقیقات عامل انسان و خطاهای انسانی را به عنوان فاکتور اصلی در بروز تصادفات ذکر می کنند ( در حدود 60 الی 90 درصد تصادفات عامل انسانی مستقیما حضور دارد) (منبع)
از طرفی با توجه به کیفیت پایین جاده ها در ایران و نبود زیرساخت های مناسب جاده ای و همچنین کیفیت پایین تولید خودروهای داخل به نسبت جهانی، احتمالا عوامل جاده و وسیله نقلیه نقش پررنگ تری در تصادفات جاده ای ایران در مقایسه با آمار جهانی دارند.
رانندگی با سرعت غیرمجاز، بی دقتی و رفتارهای خطرناک رانندگی، خستگی، گیجی و حواس پرتی خصوصا صحبت کردن با تلفن همراه حین رانندگی و بی توجهی و تجاوز از مقررات ایمنی راهنمایی و رانندگی از مهم ترین خطاهای انسانی در بروز تصادفات جاده ای به شمار می آید.
ویروس کرونا، معمای مرگ و میر
بر اساس آمار جهانی از زمان شیوع ویروس COVID-19 تاکنون در حدود 540 هزار نفر به ویروس کرونا مبتلا شده اند که از بین آنها حدود 25 هزار نفر جان باخته اند. بدین ترتیب در مجموع جهانی نرخ مرگ و میر این ویروس در حدود 4.5 درصد بوده است. با این وجود در کشوری مثل ایتالیا نرخ مرگ و میر در حدود 10 درصد بوده است ( 8 هزار نفر از 80 هزار نفر). در ایران تاکنون بر اساس آمار رسمی حدود 30 هزار نفر به ویروس کرونا مبتلا شده و از بین آنها 2 هزار و سیصد نفر جان باخته اند یعنی کرونا حدود 7 درصد نرخ مرگ و میر داشته است.
سازمان بهداشت جهانی نرخ مرگ و میر 3.4 درصد را برای این ویروس اعلام کرده است. با توجه به آمار و نرخ های ذکر شده، نرخ مرگ و میر توسط ویروس کرونا ثابت نبوده و به عواملی از جمله سن، جنسیت، سابقه بیماری و غیره بستگی دارد. به همین دلیل نرخ ثابتی برای آن نمی توان در نظر گرفت.
خطر تصادفات جاده ای جدی تر از ویروس کرونا است؟
در ایران همه ساله بیش از 400 هزار تصادف جاده ای رخ می دهد که حدود 5 درصد از آن یعنی حدود 20 هزار تصادف منجر به تلفات جانی می شود. حدود 50 درصد از تصادفات نیز مشمول تصادفات جرحی بوده و جراحت های کوچک و برجسته را به همراه دارد. با توجه به آمارهای رسمی در حال حاضر نرخ مرگ و میر ناشی از ویروس کرونا در حدود 7 درصد است. ولی تعداد تصادفات رانندگی در سال به نظر می رسد بسیار بیشتر از تعداد ابتلا به کرونا باشد. با این حال کدام عامل جدی تری برای مرگ و میر است؟
اعلام دونالد ترامپ: کرونا نباید موجب توقف تعاملات اقتصادی شود!
دونالد ترامپ چند روز پیش در سخنرانی دو ساعته هیئت مبارزه با ویروس کرونای کاخ سفید تاکید کرده است که کشور و اقتصاد آمریکا برای مختل شدن ایجاد نشده است. وی اعلام داشته که اقدامات مبارزه با ویروس کرونا که شامل متوقف کردن مبادلات و تعاملات است باید کوتاه شود و صراحتا اعلام داشته که بازه زمانی مورد نظر وی در حدود چند ماه نیست و باید تلاش شود تا اقتصاد آمریکا همواره باز باشد تا آسیب نبیند.
دونالد ترامپ در تایید و توجیه سخنان خود به عواملی چون آنفولانزای فصلی و تصادفات جاده ای اشاره می کند: با وجود تصادفات بیشمار که سالانه حدود 40 هزار نفر در اثر آن جان خود را در آمریکا از دست می دهند رانندگی و ترافیک ممنوع نشده و همچنان روال عادی خود را ادامه می دهد. بنابراین چرا تعاملات ما به خاطر ویروس کرونا باید متوقف شود؟ (منبع)
بررسی آمار و نظر تحلیل‌گران در رابطه با ادعای “جدی تر بودن تصادفات جاده ای نسبت به کرونا”
از بررسی آمار و نظرات منتقدین چنین بر می آید که مقایسه خطر ویروس کرونا با تصادفات جاده ای و آنفولانزای فصلی از چند حیث مورد سوال است.
اول در رابطه با بیماری آنفولانزای فصلی نرخ شیوع و ابتلای آن در طی چندین سال تقریبا ثابت و خطی است. در حالی که نرخ شیوع کرونا نشانگر نمایی بودن و شیوع بسیار گسترده تر است. از طرفی برای آنفولانزا داروهای متعدد و واکسن وجود دارد ولی برای کرونا واکسن و داوری تایید شده ای وجود ندارد و این باعث می شود تا خطر مرگ و میر کرونا بسیار بیشتر از آنفولانزا برآورد شود.
دوم در رابطه با تصادفات رانندگی نیز نرخ وقوع طی سالهای متوالی و با توجه به عوامل متعدد فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی مشخص و تقریبا ثابت است. از طرفی بیماری کرونا یک بیماری جدید با آمار و داده های محدود است و نرخ شیوع و فراگیری آن بسیار بالاست.
در نهایت اگرچه عاملی چون تصادفات جاده خصوصا در ایران تلفات جانی بسیار بالایی دارد و نرخ وقوع آن نیز به دلایل ذکر شده بالا است ولی مقایسه میزان خطر مرگ و میر ناشی از آن با بیماری کرونا به دلایل مذکور که شامل: نرخ شیوع و ابتلای خیر خطی و غیر ثابت، نبود داده ها و اطلاعات و جدید بودن و نبود درمان قطعی، منطقی به نظر نمی رسد.